DI LA FIMMIN’U’ ‘MPÒ ‘FFAR’A ‘MMÈNU

L’òmu forti, l’òmu putènti,
si ‘ddi sta vit’u’’ncapisci nènti,
o puru viaggia ‘ncàpu lu trenu,
di la fimmin’u’ ‘mpò ‘ffàr’a ‘mmènu.

L’omu ‘bbònu, l’omu sàntu, 
s’havi cammìsa, e ‘ss’hàvi lu màntu,
e ‘ddi la vuccàzza, jètta vilènu,
di la fimmin’u’ ‘mpò ‘ffar’a ‘mmènu.

L’òmu rànni, o l’omu fitùsu,
anchi si ‘ppòrta lu mùnn’a lu pusu,
e u’ ‘nn’accàtta, ‘nnè ‘llign’e ‘nnè ‘ffènu,
di la fimmin’u’ ‘mpò ‘ffar’a ‘mmènu.

L’om’anuràtu, o sdisanuràtu,
anchi si hàvi lu cul’abbruciàtu,
si mi ‘nsùrta, mi grida, e‘gghiè mi sbènu,
di la fimmin’u’ ‘mpò ‘ffar’a ‘mmènu.

Lu viddànu, o pùru lu burgisi,
sempr’ogn’annu, di sutta, cu li spisi,
li scarpùna sèmpr’ammòdd’a lu sirènu,
di la fimmin’u’ ‘mpò ‘ffar’a ‘mmènu.

Lu mèdicu, o lu ‘dduttùrì,
anchi si ‘bisit’a ‘ttutti l’ùri,
e operàtu jèni, ‘pur’a lu so ‘rrènu,
di la fimmin’u’ ‘mpò ‘ffar’a ‘mmènu.

Puru s’è ‘bbili, e u’ ‘ntravàgghia mai,
e lu so mùnnu, è ‘ncùcucciàtu di guai,
e di sta vita, fa ‘ttutt’unu scènu,
di la fimmin’u’ ‘mpò ‘ffar’a ‘mmènu.

L’òmu di campàgn’a la muntàgna sta,
pi lu pani, va e ‘bbèni sempri di ddà,
pi lu so pinsèri, stàricci sirènu,
di la fimmin’u’ ‘mpò ‘ffar’a ‘mmènu.

L’òmu riccu, l’omu cuntènti,
anchi s’u’ ‘nn’hàvi ‘cchiù, tutti li denti,
e u’ ‘mpò ‘ddiri: - A ‘ccu’ ‘appartènu ? -

L’òmu chi ‘mmòri, l’òmu ch’asciùca,
ànchi si binissi di la Sammùca,
e ormai chiàttu, pussèdi lu senu,
di la fimmin’u’ ‘mpò ‘ffar’a ‘mmènu.