STAMMU ARRISTANNU A LU SCURU 

Stammu arristannu a lu scuru
Stànnu sbintrànnu la terra. 
Stànnu faciènnu cimèntu di terra viva: 
la meglia. 
E l'àrma d'ìdda russìgna 
grida vinnìtta e poi trema. 
Càdinu càsi e palazzi 
e l'òmu chiànci 
e 'un si pènti. 
Chiànci lu suli chiàncinu li stìddi 
chiànci lu Signuri. 
La luna talìa e arrussìca 
e scàppa ppi nn' atra cuntràta. 
Lu vièntu si ferma e nun frisca 
lu mari nun parla. 
Stànnu spardànnu la terra 
stànnu allurdànnu lu mari 
stànnu appannànnu lu cèlu.

Stammu arristannu a lu SCURU.

.